Dyrektor Muzeum Rzemiosła w Krośnie zaprasza na uroczyste otwarcie wystawy rysunku, grafiki i form przestrzennych Andrzeja Markiewicza „Na papierze i w przestrzeni”. Wernisaż odbędzie się w czwartek, 9 listopada 2023 roku, o godz. 18.00 w Piwnicy PodCieniami (Krosno, Rynek 5), wstęp wolny.
Wystawę będzie można zwiedzać do 02.12.2023 roku.
Andrzej Markiewicz – urodzony 22.07.1956 roku w Skarżysku-Kamiennej.
Studia wyższe w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie, gdzie w 1986 roku uzyskał dyplom magistra wychowania plastycznego w pracowni malarstwa i rysunku prof. Mieczysława Hermana oraz pracowni grafiki prof. Stanisława Góreckiego.
Zajmuje się rysunkiem, grafiką warsztatową, malarstwem. Twórczość swą prezentował na wielu wystawach indywidualnych (Kopenhaga, Kowno, Bańska Bystrzyca, Czeskie Budziejowice, Warszawa, Łódź, Kielce, Zakopane, Radom) a także wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą (Dania, Niemcy, Holandia, Szwajcaria, Grecja, USA, Japonia, Litwa, Łotwa, Węgry, Ukraina, Słowacja, Czeska Republika). Profesor, Dziekan Wydziału Sztuki, Uniwersytetu Radomskiego. Ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej, 2019 roku laureat Radomskiej Nagrody Kulturalnej.
Prace w zbiorach:
Państwowe Muzeum na Majdanku
Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu
Muzeum Rysunku Współczesnego w Lubaczowie
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia
Muzeum Narodowe w Kielcach
Indiana River Community College, Virginia, Florida – USA
Nagrody i wyróżnienia – między innymi:
Nagroda Kwartalnika Krytyki Artystycznej „POKAZ”
Międzynarodowa Wystawa Miniatury, Częstochowa – II Nagroda regulaminowa
Przedwiośnie 24, Kielce – Grand Prix, Nagroda Marszałka Województwa Świętokrzyskiego
26. Ogólnopolska Wystawa Twórczości Pedagogów Plastyki – BWA Rzeszów – Grand Prix
28. Ogólnopolska Wystawa Twórczości Pedagogów Plastyki – I Nagroda, Rzeszów, BWA
IX Międzynarodowa Wystawa Miniatury, Częstochowa – Wyróżnienie Honorowe
6. Międzynarodowy konkurs na rysunek im. M.E. Andiollego – II Nagroda, Nałęczów
7. Międzynarodowy konkurs na rysunek im. M.E. Andiollego – Wyróżnienie Honorowe
Pars pro toto… / Synekdocha.
Jest to osobista refleksja nad tym, jaką drogę jestem zmuszony pokonać, by zmaterializować wewnętrzne odczucia w syntetyczne obrazy, będące ukonkretnioną formą dokumentowania –maksymalnego określenia możliwości wykorzystania w procesie twórczym rodzajów druku (płaski – digital print, wypukły -frottage) z technikami rysunkowymi (oil pastel, ołówek, igły, flamastry itp.) na podłożu o zróżnicowanej powierzchni ze szczególnym badaniem efektów struktury utworu plastycznego, a także uzyskanie odpowiedzi w formie dzieła plastycznego na temat: widzenia a odtwarzania rzeczywistości zawartego w cyklu Pars pro toto…
Istotą mojej twórczości jest kondensacja form polegająca na syntetyzowaniu i generalizowaniu doświadczeń, przeżyć, wrażeń – aż do punktu, w którym zaczynają one mówić nie o swej własnej odrębności, o swoim odrębnym istnieniu, ale stają się znakami ogólnych idei; przytaczając słowa Leszka Brogowskiego: „pozwala dokonać przejścia od widzenia do poznania, albo jeszcze lepiej: pomaga uczynić widzenie rozumniejszym.”
Zabiegi te zbliżają powstałe prace, choć tworzone przy pomocy innego języka do dyskursu filozoficznego – pytania o byt, o to, co ogólne, co jednostkowe, do badania opozycji materialne – niematerialne, fizyczne – duchowe.
Rozważania dotyczące problemu konstruowania postawy artystycznej wobec sytuacji i zjawisk z otaczającego świata… spointuję słowami prof. Henryka Hoffmana: „Sztuka to nie nauka, a dociekanie istoty przekazu artystycznego bywa najtrudniejsze do słownej interpretacji. No bo jak tu opowiedzieć symfonię Bacha, albo objaśnić, nie banalizując artystycznego przesłania, np. wiersz Szymborskiej pt. ,,Dworzec”, lub wyeksplikować precyzyjnie szczególny klimat obrazków Nikifora? Zupełnie też nie jest możliwe przekonujące wykazanie związku dzieła sztuki z jakimś praktycznym jego zastosowaniem”.
Żyjemy w okresie wielu drastycznych, konwulsyjnych, zaskakujących przemian, dokonujących się bardzo szybko, tak, że już nikt nie może nadążyć
za samym sobą. Pomimo tych zmian, w których wciąż szukamy swojego miejsca i wielu niebezpiecznych dla sztuki i kultury tendencji, jest to czas wspaniałego rozwoju wielu dróg i postaw twórczych. Może nie odbywa się to w światłach reflektorów na wielkiej scenie jaką jest życie, zajęte oświetlaniem zupełnie innych sfer, ale wciąż powstają i będą powstawać wielkie dokonania – dzieła – wynik zmagań kreatywnych, wobec których nie pozostaje nic innego, niż stojąc przed nimi z szacunkiem pochylić głowę.
„Pomiędzy cieniem mistrzów, pomiędzy tym co widzialne a niewidzialne, pomiędzy wolnością a odpowiedzialnością, znajduje się przestrzeń, w której rodzi się nowy obraz świata, rodzi się sztuka.” *
Przytoczone przeze mnie rozważania mają za zadanie ukazać, że to, co wydawać by się mogło jedynie kwestią wyboru konwencji artystycznej jest w gruncie rzeczy równoznaczne z bardzo wyraźnym i konkretnym określeniem drogi zawodowej, twórczej i artystycznego światopoglądu. Tak właściwie to ciekawość, która jest naturalną cechą każdego człowieka, podpowiada, wręcz każe uważnie badać powierzchnię, przestrzeń, dociekliwym wzrokiem analizować pozostawione na widoku fragmenty, zmusza do wysiłku odbudowywania, czy może raczej odkrywania i tworzenia mojej własnej wizji, własnej wersji oglądanego kadru rzeczywistości. Sztuka kształtuje człowieka, a człowiek sztukę. To bardzo stara prawda.
Andrzej Markiewicz
Radom, wrzesień, 2023r.
*Andrzej Bednarczyk, Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla braku doskonałości [w:] Zeszyty naukowo-artystyczne, tom 4, ASP, Kraków 2002, s. 52.
Synekdocha 74… i nie ostatni, 1/2, serigrafia+digital print, 120×160 cm, Ostrawa, marzec 2023
